Borgarbúskapur er ekki nýtt fyrirbæri. Það hefur fylgt manninu að rækta matvæli í nágrenni við búsetu þar sem að aðgangur að svæðisbundum mat tryggir ferskan og næringaríkarn mat. Upp úr seinni heimstyrjöld fór framleiðsla að færast fjær fólkinu með iðnvæddumlandbúnaði. Sífellt stærri hópur er ósáttur við þessa þróun og það fæðuóöryggi sem hún hefur leitt af sér. Segja má að öflugur borgarbúskapur skapi aðhald fyrir landbúnað þar sem vel upplýstur almenningur gerir meiri kröfur um hollustu og ferskleika. Á sjöunda áratugnum komu fram hugmyndir um að samfélagslega hönnun sem felst í því að skapa aðstæður fyrir almenning þar sem hann getur haft áhrif á umhverfi sitt. Endurreisn borgarbúskapar spratt upp úr þeim jarðvegi og hefur framleiðslan í borgum heims aukist úr 15% í 30% af neyslu borgarbúa frá árinu 1993 til ársins 2005 (tölur frá United Nation development program).
Margar borgir eru langt á leið komnar með að innleiða öflugan borgarbúskap á meðan sífellt fleiri borgir eru að prófa sig áfram með slíka hugmyndafræði. Síðustu árin eru borgir sem eru á svipaðri breiddargráðu og Reykjavík að bætast í hópinn. Má þar nefna Oslo og Helsinki. Á Íslandi getum við auðveldlega ræktað staðbundið allt það grænmeti sem að við þörfnumst. Til þess að slíkt umhverfi verði að veruleika er mikilvægt að efla fjölbreytni í ræktun.

Heimild: http://business.financialpost.com/2013/08/09/detroits-urban-farmers-fight-to-save-city/